Kuvvetli!!

Diyafram!!

Çene!!

Omuzlar aşağı!!

Nefes!!!

Çok mantıksız!! az önce re yapmıştın neden si'de duruyorsun ya!!!???

DİYAFRAAAAMM!!!!baş yukarı!!!Evet evet!!!

bu hafta ilk şan dersimi aldım ve yukarıda görmüş olduğunuz bilumum emirlerle bir saat geçirdim...çok stresliydi...bir kere benim tiz seslere çıkamama sorunum var zaten o yüzden şan dersi alıyorum, ses denemesi yaptı, çok heyecanlandım,tize geldi kafa sesi bile kötü çıktı, çıkamadı daha doğrusu, cevap da güzeldi:

"evet siz Türkler'in genel kompleksi zaten kafa sesine kaçmak...ahah!"

daha da birçok sinir bozucu espriler ve iğnelemelerle geçti dersim:

"neden tize çıkamıyorsun?sen insanlarla yazışarak mı anlaşıyorsun? aha!"

ne bileyim, pek de ısınamadım bu hocaya ilk dersten...ya da benim mi kuruntum bilmiyorum. Mesela derste şunu fark ettim, normalde karşımdakiyle konuşurken hiç kollarımı kavuşturmam, derste 3-5 defa oldu bu bana...umarım bu benim yaptığım bir kuruntudur, çünkü şu okulda zevk aldığım tek aktivite koro iken o dağıldı, bunda da her hafta stresli olursam niye alıyım ki dersi?

-ki, ÇOK ÖZLEDİM KOROYUUUU!!!!:(-

konser sonrası sevindirik halimizi....

Emre'nin sol yanımda duymaya alıştığım güzel sesini ve şakalarını...


Canan ve Başak'la kulis heyecanlarımızı...

Harbiye konserini ve sonrasını....

ah çok özledim!!!

yine konumuza dönersek,:)varsın adam Milan'larda opera okumuş olsun, şarkı söylemenin zevkini ve güzelliğini iletemedikten sonra neye yarar...bir de insan empatik olsun biraz ya...

ama eğer giderse bu şan dersi, sene sonunda güzel bir kostümlü mostümlü, düetli korolu bir konser yapıcakmışız...

bana sordu ne söylemek istersin diye, ben de İspanyolca olabilir dedim, ya da Nat King Cole'dan F. Sinatra'dan olabilir, onları seviyorum dedim...bana da parçalar getirecekmiş bakalım...

çok da değişiklik yok şan dersi dışında aslında!! Millete tarih ve SPS(social political sciences) anlattım bir güzel oturum düzenleyerek, dün gece 00.00da başladık sabah 06.00ya kadar anlattım ve bittim:) sonra ver elini İstanbul dedim ve Yaprakımla buluştum böyle bir rahatladım ohh dedim...bir sınavım kaldı o da bitince artık beni kimse tutamayacak

ilk Emirlere gidicem, annesinin güzel yemeklerini yiyeceğim(zaten sadece yemek için gidiyorum:):p)

sonra artık belki bir Antalya yaparız...

bakalım gelecek günler bize neler getirecek...

bu arada...

bana özgü şeyleri hayata geçirmenin güzelliğini yaşıyorum bu aralar...

ben sarılmayı severim, hem de sıkı sıkı!!!İnsanların gün boyu iyi hissetmesi için kendilerini 7 kişiye sarılmaları gerek!!!Gülmeyin dalga da geçmeyin gerçek bu...

kampüste çok kişi uzak birbirine...

bir de,

kimin sevgiye ihtiyacı yok ki? bunu kabul edelim bir kere...

o yüzden ben artık, mümkün olduğunca sarılıyorum arkadaşlarıma...hiç bırakmayacakmış gibi hem de...siz de deneyin..

ben bunu çok yaptığım için artık insanlar ben söylemeden gelip sarılıyorlar!!İnsanları alıştırdım buna, dün Namık "gel ben sana 7 kere sarılıcam" bile dedi!!:D

ne mutlu bana:)